Geïnspireerd door goede docenten waar hij zelf ooit les van kreeg en met een zetje in de rug door corona besloot Bart Grotenhuis de stap te nemen en koos voor een toekomst in het onderwijs. Deze overstap naar het docentschap lijkt de juiste te zijn geweest want hij heeft er nog geen moment spijt van gehad. Bart geeft met plezier anatomie en rekenen bij ROC Midden Nederland en vertelt inspirerend over zijn overstap naar het onderwijs en hoe hij dat heeft ervaren.
ROC Midden Nederland verzorgt met zo’n 1750 medewerkers het onderwijs voor ongeveer 18.000 studenten. Leerlingen kunnen er terecht voor middelbaar beroepsonderwijs (mbo), voortgezet algemeen volwassenenonderwijs (vavo) en bedrijfsopleidingen in Amersfoort, Nieuwegein en Utrecht. Bart spreken we in Amersfoort bij het Gezondheidszorg College waar hij normaal gesproken drie dagen in de week te vinden is.
Hoewel Bart school en studeren altijd leuk heeft gevonden, koos hij in eerste instantie niet voor een baan voor de klas. Hij werd oefentherapeut Mensendieck en werkte kort op een revalidatieafdeling. Mensendieck? Dat is een behandelmethode waarbij gedragsverandering centraal staat, het richt zich op lichaam en houding om zo een gezond beweegpatroon aan te leren. Een mooi en dankbaar beroep, maar niet hét beroep voor Bart.
Eerst anderhalf jaar lang op reis met zijn vriendin, daarna verder kijken, dat was het idee. De plannen werden gesmeed maar in 2019 werd er echter een dikke vette streep door de reisplannen getrokken. Corona gooide roet in het eten. In de periode die volgde zat Bart, net zoals bijna iedere andere Nederlander, thuis en hij begon zich steeds bewuster af te vragen hoe hij een bijdrage zou kunnen leveren aan de oplossing voor problemen die door de coronacrisis ontstonden. Toen kwam het initiatief ‘Extra handen voor de zorg’ voorbij. Extra handen voor de Zorg is ontstaan om zorgorganisaties die hulp konden gebruiken tijdens de coronacrisis te verbinden aan mensen die (tijdelijk) wilden helpen in de zorg.
Bart meldde zich aan en kon zijn bijdrage te leveren door een vierdaagse cursus te geven aan mensen die als mantelzorger aan de slag zouden gaan, veelal oud-zorgmedewerkers die een opfriscursus kregen. Hoewel het best intensief was om zes uur per dag online les te geven, had hij er ook plezier in en bovendien bleek hij talent te hebben voor het overdragen van kennis. Dat zijn niet zijn eigen woorden overigens, maar een compliment dat hij achteraf per mail kreeg van een van de deelneemsters die niet kon geloven dat hij nog niet in het onderwijs zat en dat het zelfs zijn eerste les was geweest. Ze zei ‘Ga er alsjeblieft iets mee doen. Je mag mij als referentie opgeven.’ Dat gaf Bart zoveel zelfvertrouwen en zo’n boost dat hij wist dat hij het juiste pad was ingeslagen.
Bart werkte daarna nog een halfjaar bij MBO Rijnland. Leuk om te doen maar met oog op de reistijd praktisch gezien eigenlijk net te ver weg. De zoektocht die volgde eindigde bij ROC Midden Nederland. ‘De goede uitstraling van nieuwe vormen van onderwijs, groeiambitie en ik als de ‘nieuwe docent’, dat sprak me heel erg aan’, vertelt hij hierover. ‘Je werkt met elkaar in een heel nieuw systeem en gaat samen ontwikkelen en ontdekken. Daar telt jouw mening evenzeer mee als de docent die daar al langer werkt. In het nieuwe onderwijs werken we veel met beroepsthema’s waarbij een student de zelfregie heeft over de studie en zelf bepaalt hoeveel ondersteuning nodig is in het onderwijs. Je krijgt dus variatie in studenten met meer of minder hulpvragen en ondersteuning. Een mooie uitdaging daarbij is onder andere een goeie communicatie tussen de docenten onderling. We moeten er natuurlijk wel voor zorgen dat onze afzonderlijke vakken en de specifieke ondersteuning goed op elkaar afgestemd zijn.’
Bart is inmiddels gek op zijn baan voor de klas. Hoewel nakijken van hem niet zo nodig hoeft, kan hij er oprecht van genieten als hij iets bij heeft kunnen dragen aan de ontwikkeling van een student, of als zijn studenten blij zijn met de les die hij heeft gegeven.
‘Daar doe je het wel voor. Je staat daar om ze iets bij te brengen. Om te zorgen dat de spanning bij die studenten verdwijnt, dat ze het eindelijk toch wél begrijpen, dat ze hun diploma kunnen halen en ze kunnen gaan doen wat ze zo graag willen doen.’
Mooi als dan een student aan het einde van de les je bedankt en zegt dat ze er veel van heeft geleerd. Of dan nog de tijd neemt om nog extra vragen aan je te stellen.En dat is ook wel het mooie van weer écht klassikaal lesgeven. Er is meer dynamiek en interactie en daardoor blijft de concentratie ook beter.
‘In zo’n klas krijg je dan zoveel energie terug dat je soms baalt dat de les alweer voorbij is.’
Als Bart advies zou moeten geven aan anderen die erover nadenken om docent te worden dan zou dat zijn: ‘probeer het gewoon. Ervaar het of het wel of niet iets voor jou is. Je leert daarmee ook heel veel over jezelf. Je daagt daarmee je zelf ook uit. Het maakt je tot een beter persoon, ongeacht de uitkomst. Leer van jezelf. Je moet jezelf ‘prijs’ geven voor zo’n klas het helpt enorm als je daar zelfverzekerd in bent. Leer je zelfvertrouwen te ontwikkelen. Kern is zelfvertrouwen, durven doen. Of het je droombaan wordt of niet, die eerste stappen, die ontdekking, je hebt er altijd iets aan. Je neemt die ervaringen mee.’
Hoewel Bart en zijn vriendin enorm baalden toen er een streep door de reisplannen werd gezet, heeft het er indirect wel toe geleid Bart zijn weg heeft gevonden en nu toch echt zeker weet wat hij wil; voor de klas staan. De reislust is overigens zeker niet verdwenen maar dankzij de liefde voor het lesgeven, zal er nu rekening gehouden worden met de schoolvakanties.