Statushouder Elly gaat het onderwijs in

Elly
Zij-instromer

Ze weet de datum nog precies: 18 mei 2014. Vertrokken uit Iran komt Elly Dehnavi in Nederland aan. Ze vestigt zich in Amersfoort en wil al snel haar vak als docent weer oppakken. Daar heeft Dik van Donselaar, directeur van het Christelijk College Zeist, wel oren naar. ‘Ik was onder de indruk van haar manier van presenteren.’

Ze weet de datum nog precies: 18 mei 2014. Vertrokken uit Iran komt Elly Dehnavi in Nederland aan. Ze vestigt zich in Amersfoort en wil al snel haar vak als docent weer oppakken. Daar heeft Dik van Donselaar, directeur van het Christelijk College Zeist, wel oren naar. ‘Ik was onder de indruk van haar manier van presenteren.’

Met een Iraans-Nederlandse echtgenoot is het voor Elly Dehnavi makkelijk om naar Nederland te emigreren. Wel laat ze veel achter. Haar familie, die ze inmiddels al drie jaar niet heeft gezien, en haar baan als natuurkundedocent. Ook het werk dat ze ernaast doet als afdelingsmanager in een bedrijf komt abrupt tot een einde. ‘Bijna tot de laatste minuut heb ik daar gewerkt. Toen ik tegen de directeur zei ‘ik ben getrouwd, ik kan hier niet blijven, ik wil naar Nederland’ kwam dat wel als een schok.’

Vrijwilligerswerk

Haar inburgeringsexamen levert Elly weinig problemen op. En uit de vier maanden les in Nederlandse taal en cultuur weet ze het maximale te halen. ‘Het is geen moeilijke taal; het kost alleen tijd.’ Na een poosje besluit ze vrijwilligerswerk te doen binnen het onderwijs. Daarvoor loopt ze mee met een natuurkundedocent op ROC Midden-Nederland in Amersfoort en kijkt werkstukken na. Al snel wordt ze gezien als een volwaardige onderwijsassistent.

‘Ik kan het iedereen aanraden die hetzelfde wil als ik. Je kunt dan ontdekken of het onderwijs in Nederland echt iets voor je is.’ Het vrijwilligerswerk heeft nog een bijkomend voordeel. ‘Door contacten te leggen leer je de Nederlandse taal beter spreken. Omdat ik in Iran al in het onderwijs werkte, is vooral de taal voor mij belangrijk.’

Verbinding maken

Elly schrijft zich voor het schooljaar 2018/2019 in op de Hogeschool Utrecht, om daar haar bachelor te halen. Het eerstvolgende schooljaar al kiest ze voor de HU-opleiding tot natuurkundedocent. Ze laat zich continu leiden door haar ambitie om in een betaalde baan voor de klas te staan. Een speeddate in Amersfoort, waarbij Dik van Donselaar en het hoofd P&O van de CVO Groep tegenover haar zitten, opent die deur. ‘In het kwartiertje dat wij met Elly spraken had ik al na 5 minuten door dat zij iets voor ons kon betekenen’, zegt Dik. ‘Ik was onder de indruk van haar manier van presenteren.’ Hij legt uit dat zijn vmbo-college constant is op zoek naar mensen die het verschil kunnen maken voor leerlingen, naar docenten die moeilijke dingen makkelijk uit kunnen leggen en verbinding met de klas en de leerlingen kunnen maken. ‘Bij Elly kreeg ik het gevoel dat het, met begeleiding van de school, goed zou kunnen komen. Als we haar maar gefaseerd naar het leraarschap konden brengen …’

Huiswerkbegeleiding

Het voorstel dat Dik vlak voor de zomervakantie van 2019 doet, spreekt Elly aan. Ze kan in ‘het vierkant’ van de school terecht: het lokaal waar leerlingen huiswerkondersteuning krijgen, in alle rust kunnen leren, of waar ze zich moeten melden als ze de klas zijn uitgestuurd. Begeleiding krijgt ze van een collega, een docent wiskunde. ‘Als je het redt in het vierkant, dan red je het ook voor de klas’, stelt Dik. ‘Daar komen de leerlingen die extra aandacht nodig hebben.’

Elly’s eerste ervaringen met de leerlingen die bij haar aankloppen zijn positief. ‘Ik sprak een jongen van Marokkaanse afkomst die voor huiswerkbegeleiding kwam. ‘Waarom moet ik hier komen?’ vroeg hij chagrijnig, met zijn muziekoordopjes nog in. Hij had zijn rooster niet bij zich. Ook zijn boeken voor het huiswerk was hij vergeten. Maar we spraken met elkaar en ik liet hem een tekst lezen. Daarna hadden we het over de moeilijke woorden in die tekst.’ De negatieve houding van de leerling kantelt erdoor. ‘Toen hij na het lesuur weer vertrok, vroeg hij wanneer hij weer mocht komen.’

Wiskunde

Voor zowel Elly als Dik is het een bevestiging van een goede keuze. ‘Ik doe hier veel praktijkervaring op’, zegt Elly, die het praktisch leren belangrijker vindt dan de theoretische kennis die ze op school meekrijgt. ‘Ik heb om enkele vrijstellingen gevraagd, zodat ik eerder klaar ben.’

Ook heeft ze bij de school het verzoek neergelegd voor extra lessen in taal en vaktaal. ‘Daar ben ik nu nog veel tijd aan kwijt omdat ik veel lastige woorden in een woordenboek moet opzoeken.’ Dik knikt instemmend. ‘De school ziet je nog teveel als een beginnend student, terwijl je in Iran een universitaire studie hebt gedaan en zelfs een docentenopleiding. Het vak beheers je wel, maar aan de vaktaal kun je nog werken.’ Hij trekt zijn conclusie met vertrouwen: ‘Als Elly zo doorgaat, met alles wat ze nu al laat zien en het lef dat ze heeft, dan durf ik haar straks wel voor het vak wiskunde voor de klas te zetten.’