Lorance heeft er, op het moment dat zij besluit de overstap te maken naar het onderwijs, al een indrukwekkende loopbaan opzitten. Haar achtergrond heeft altijd een educatieve inslag gehad, op het snijvlak van niet formeel naar formeel leren. Lorance is nu werkzaam als schoolleider bij basisschool De Krullevaar, een van de basisscholen van PCOU Willibrord. Met haar overstap belandde ze vanuit een beleidsfunctie volgens eigen zeggen weer met haar poten in de klei, om weer van dichtbij te ervaren dat wat je ergens instopt er ook weer ergens uitkomt, om visie weer directer te kunnen vertalen naar de praktijk. Nuchter maar gepassioneerd vertelt ze over haar beslissing om zich om te scholen en als schoolleider aan de slag te gaan in het primair onderwijs in Utrecht.
Omslagpunt
Toen haar privésituatie jaren geleden drastisch veranderde, zette haar dat aan het denken. Lorance besefte zich dat ze nog jaren kon blijven doen wat ze deed op dat moment; ze had het immers naar haar zin en de noodzaak om het roer om te gooien was niet dringend. Toch was dat voor haar hét moment of misschien wel de uitgelezen kans om eens goed bij zichzelf te rade te gaan: wat wil ik nog meer. Er brak een periode aan waarin ze veel rond is gaan kijken op scholen in zowel het primair als het voortgezet onderwijs én bij bedrijven, met in het achterhoofd de vraag: wat is het dan precies dat ik wil. Uiteindelijk besloot ze haar baan op te zeggen en weer te gaan studeren. Deze overstap was destijds een behoorlijke investering op verschillende vlakken want niet alleen bekostigde zij de opleiding zelf, ze investeerde ook tijd door mee te kijken in het primair onderwijs, het voortgezet onderwijs en het bedrijfsleven. ‘Als ik iets doe, dan wil ik er gewoon voor gaan, dan wil ik het goed doen en dan kan het nog steeds heel anders zijn dan je had verwacht. Maar dan kan je wel zeggen, ik heb het ten volle geprobeerd.’
Het primair onderwijs
De keuze voor het primair onderwijs was dus een hele bewuste.
‘Het primair onderwijs mag dan af en toe als de underdog gepositioneerd worden, er is veel expertise aanwezig en men kan erg goed differentiëren’
Het primair onderwijs legt de basis en is het fundament voor het onderwijs van kinderen in Nederland, vervolgt ze. Dat soms weleens wordt geroepen dat het allemaal pas echt begint in het voorgezet onderwijs is wat haar betreft grote onzin. De verbinding tussen het primair en voortgezet onderwijs kan volgens Lorance overigens een stuk beter, iets waar zij zich dan ook hard voor gaat maken. Vooral nu ze de hele onderwijscyclus steeds beter leert kennen en de verhoudingen tussen het po en het vo liggen, ziet zij daar veel kansen. ‘Ik hoop dat we in de toekomst mooie stappen kunnen maken door meer samen te werken met het vo. Dat we samen kijken naar hoe je elkaar onderling beter kunt bedienen en hoe de overgang tussen po en vo beter kan. Als je de sectoren beter kan linken, dan is dat gewoon een hele mooie kans.’
Blik van buiten
Als zij-instromer kan Lorance haar blik van buiten goed tegen zaken aanhouden en ze weet als geen ander verbindingen met buiten te leggen.
‘We moeten kinderen dingen leren waarmee ze stevig staan in de samenleving, met toekomstgerichte visie en we moeten vooruitkijken.’
Toch merkt ze dat mensen binnen het onderwijs vaak juist sceptisch tegenover verandering staan en dat dingen soms lastig gaan. ‘Je vraagt mensen mee te gaan in een visie of een professionaliseringsslag die niet eigen is en die gaat over de omgang met elkaar. Denk aan een bepaalde mindset bij vergaderen, aan het verhogen van efficiëntie en effectiviteit. Dit soort initiatieven worden niet altijd met open armen ontvangen, soms krijg je daarbij het gevoel dat mensen je niet helemaal begrijpen.’
Wat haar hielp om weerstand tegen verandering beter te begrijpen, was een presentatie van stadssocioloog en onderwijsdenker Iliass El Hadioui. Hij wist mooi uiteen te zetten dat het onderwijs een unieke sector is als het op verandering aankomt; mensen binnen het onderwijs zijn ooit zelf naar school geweest, volgen een opleiding in dezelfde sector en staan vervolgens voor de klas. Mensen verlaten effectief minder vaak de sector en de traditionele manier van werken werkt door in het onderwijs van nu.’ Voor Lorance echt een eye-opener die misschien ook wel de meerwaarde van een zij-instromer in het onderwijs mooi weet te vangen.
‘Hoe fijn is het als je mensen ‘van buiten’ hebt, die zeggen: willen we effectiever vergaderen laten we dan gaan scrummen bijvoorbeeld. Of laten we meer bij elkaar gaan kijken, multidisciplinair te werk gaan.’
Lorance vervult haar rol als schoolleider samen met collega Claudia en dit levert ook in dit licht een mooie combinatie op. Qua visie zitten Claudia en Lorance op één lijn, qua achtergrond vullen ze elkaar aan. Claudia heeft al ruim 25 jaar onderwijservaring en weet juist de stemmen vanuit het onderwijs goed te interpreteren.
Verschil en verbinding maken
Over haar rol als schoolleider vertelt Lorance: ‘Ik moet zorgen dat mensen hun werk goed kunnen doen. Ik moet dit faciliteren en zorgen dat ik het vertrouwen krijg om dat te doen. Je moet verbinden, verwonderen en dit uitdragen.’
Ze ziet graag dat haar bijdrage ertoe doet. Ze wil uitstralen dat de school niet alleen een leergemeenschap is in een gebouw, maar dat leren draait om het leven lang leren. Ze wil laten zien dat het belangrijk is om de link te leggen tussen buiten school leren, binnen school leren en daar de verbinding in te maken. Daar zit volgens eigen zeggen dan ook haar grootste drive. ‘Ik word blij van verbindingen leggen die de kinderen straks kansen kunnen bieden. Dat je niet alleen bezig bent met het afdraaien van een programma, maar dat je continu zoekt naar die mooie verbindingen. Ik word daar heel blij van en zolang ik dat hier bij De Krullevaar kan doen, zit ik hier goed.’
De balans opmaken
Een groot verschil met de functie die ze buiten het onderwijs had, is dat je als directeur altijd ‘aan’ staat, op alle niveaus en alle fronten. Het ene moment geef je een rondleiding, spreek je een ouder die zorgen heeft om haar kind, sta je met een conciërge over muurtjes te praten, het volgende moment zit je met een controller om de financiën samen door te nemen of moet je met man en macht proberen de formatie rond te krijgen. Geen dag is hetzelfde en de functie is erg dynamisch, dat is mooi en zwaar tegelijk, want als het alarm afgaat op zondag, ben je gewoon aan de beurt, bij wijze van spreken. Zeker nu met de druk door de tekorten waarbij iedereen kijkt naar jou. Of een schoolleider het verschil kan maken? Deels. Als ze kijkt naar de voorwaarden vanuit het bestuur dan heeft ze die mogelijkheid zeker. Als ze kijkt naar de middelen dan twijfelt ze daar soms aan.