Zonder Francisca ooit ontmoet te hebben weet je dat ze in ieder geval een kei moet zijn in plannen. Francisca combineert namelijk haar baan als leraarondersteuner met een deeltijdstudie aan de pabo. Oh, en ze heeft ook nog vier kinderen. Francisca woont in Houten maar gaat met veel plezier naar haar werk in Utrecht. Pittig, dat wel. De moeite waard? Dat nog veel meer. Het enthousiasme waarmee Francisca vertelt over haar school, haar baan en de leerlingen, werkt aanstekelijk.
Voordat we verder praten, laat Francisca enthousiast de school zien. Obs Tuindorp in Utrecht is prachtig. Het pand stamt uit de jaren ’30, het is ruim en licht en dankzij het combineren van groepen is er duidelijk onderscheid gemaakt in de inrichting op basis van leeftijden. Met een glimlach eindigt Francisca de rondleiding in haar ‘eigen domein’: groep vier, de groep waar zij zich voor inzet als leraarondersteuner en waar ze drie dagen in de week les aan geeft. Het valt me op dat in en om het klaslokaal Franse vlaggetjes en papieren Eiffeltorens hangen. Het thema is deze periode Frankrijk, vertelt ze opgewekt. We besteden hier in verschillende lessen op een leuke manier aandacht aan, dit kan eigenlijk bij alle lessen wel, van tekenen tot muziek.
Van bso naar basisschool
Na veertien jaar gewerkt te hebben in de buitenschoolse opvang, was het tijd voor wat anders. Met een afgeronde opleiding tot leraarondersteuner en haar jarenlange ervaring binnen de bso, kwam obs Tuindorp op haar pad. Ze kon hier aan de slag als ‘pedagogisch werker onderwijs’. Een, destijds relatief nieuwe, combinatiefunctie die voortkomt uit nauwe en slimme samenwerking tussen bso en basisschool. Francisca legt uit: Samen met de leraren op de basisschool draai je vanaf 11.15 uur de klas. Je helpt de leerlingen bijvoorbeeld bij werkjes, bedenkt een opdracht, doet een kleine kring in de klas. Vervolgens heeft zowel de leerkracht als jijzelf even pauze, je gaat buitenspelen met de kinderen en dan om 14.15 uur, aan het einde van de schooldag blijven de bso-kinderen bij je. Zo hebben ze niet zoveel wisselende gezichten, is er rust in de klas, is er meer ruimte om even te pauzeren en hebben leraren ook gewoon echt een extra paar handen in de klas.
Weer naar school
De tijd die ze hierdoor in en voor de klas doorbracht, zorgde ervoor dat het onderwijs weer ging kriebelen bij Francisca, die in een ver verleden al eens begon aan de pabo. ‘De kriebels kwamen weer helemaal boven, ja, dit is wat ik wil, dacht ik bij mezelf’, vertelt ze hierover met een glimlach. Vanuit obs Tuindorp was er ruimte voor gesprekken over persoonlijke ontwikkeling en toekomstdromen en uiteindelijk kwam het voorstel: waarom ga je bij ons niet aan de slag als leraarondersteuner en doe je tegelijkertijd de pabo. Dit was een kans die zij met beide handen aangreep en Francisca koos voor een de flexibele deeltijdopleiding leraar basisonderwijs aan de Hogeschool Utrecht.
Concreet werkt ze nu drie dagen in de week en moet op donderdag altijd naar college aan de HU. Francisca koos voor de flexpabo, een leerweg die minimaal twee jaar duurt, maar met de flexibiliteit om er zo lang over te doen als je zelf wilt. Daar is ruimte in en dat is prettig, vertelt ze. Maar, eerlijk is eerlijk, de pabo vraagt best wat van je: zonder motivatie, doel en discipline red je het niet. Hoewel ze er in theorie zo lang over mag doen als ze zelf wilt heeft ze, hoe kan het ook anders, een duidelijk plan en een helder doel voor ogen. In februari 2022 start ze met afstuderen en daarmee is ze dan als het goed is eind van het schooljaar helemaal klaar. Van leraarondersteuner tot leerkracht, in een kleine tweeënhalf jaar tijd.
Ze zou het zo weer hebben gedaan: ‘Ik ben gewoon heel gelukkig in mijn werk en ik ben heel blij dat ik deze kans heb gekregen.’ Francisca heeft haar plek bij obs Tuindorp duidelijk helemaal gevonden. ‘Wat het zo leuk maakt om hier te werken is dat je direct als volwaardig collega wordt gezien, dat geldt voor iedereen die er werkzaam is, van stagiair tot nieuwe leerkracht. Je hoort er gewoon bij.’
Kriebels
Die kriebels. Daar begon het dus allemaal mee. Wat maakt het onderwijs nou zo bijzonder? Francisca hoeft daar niet lang over na te denken en geeft direct antwoord: ‘Het werken met kinderen. Kinderen iets leren, ze iets mee kunnen geven voor de toekomst. De doelen die ze in het jaar behalen, samen successen beleven, dat geeft mij echt heel veel voldoening. Ik kan echt op de fiets naar huis zitten en denken: yes, die tafel van 1 is gelukt vandaag. Of met die leerling had ik vandaag zo’n leuk gesprek, daar heb ik echt een bandje gemaakt. Daar word ik gewoon gelukkig van. Kinderen iets aanleren, iets meegeven, dat is gewoon heel bijzonder. Wat ik echt ontzettend leuk vind’, vervolgt ze, ‘is om verbinding op te zoeken met kinderen. Met de een maak je veel sneller contact dan met de ander, en ik vind het echt een uitdaging om nou juist ook verbinding te zoeken met de leerlingen waarbij dat wat lastiger gaat. Bedenken: hoe kan ik nou een ‘bandje maken’, hoe kan ik nou echt een band opbouwen met iemand. Ik ga daarvoor altijd op zoek naar onderwerpen die de kinderen aanspreken. Ik probeer daar dan op in te spelen, en daarover te kletsen.’
Groep vier
Als het aan Francisca ligt dan blijft ze voorlopig bij groep vier. Ze vindt dit een heerlijke groep. ‘Het hele speelse is eraf en de ontwikkeling die de kinderen in deze groep doormaken is, als je kijkt naar het begin en het eind van het jaar, enorm. Ze kunnen aan het begin van het jaar al wel lezen en schrijven, de basis zit erin. Aan het eind van groep vier zijn het echt van die dames en heren. Die je de tafels hebt geleerd, je leert ze klokkijken, je leert ze allerlei spellingscategorieën, dat vind ik gewoon echt supertof om te doen.’
Passend onderwijs
‘Ik probeer kinderen te begeleiden bij hun eigen weg naar groei. De ene is al met tafels bezig, de andere vindt bij wijze van spreken de getallenlijn tot honderd nog lastig. Daar pas je dan je plan op aan, daar maak je passend onderwijs op.’ Op de vraag of daar ook daadwerkelijk ruimte voor is op school antwoord ze instemmend: ‘Die ruimte is er zeker bij obs Tuindorp, passend onderwijs is er echt belangrijk en het wordt gedragen door de hele school. Het is niet zo dat kinderen echt van de leerlijnen worden afgehaald, maar er wordt wel echt gekeken naar: wat kan dit kind. Het is echt heel leuk om daar ook echt je lesprogramma op af te stemmen. Het is niet de standaardles die in de methode zit, die je elke dag voorbereidt. Je kijkt echt naar zaken als: wat is het doel, welke kinderen kunnen daaraan meedoen, voor welke kinderen moet ik even een stapje terug doen, welke kinderen hebben extra uitdaging nodig. Dankzij de manier waarop de school is georganiseerd, zijn er over het algemeen voldoende handen in de klas aanwezig om dat te kunnen ondersteunen.’
Weet je nog?
Soms heb je van die leerkrachten, die blijven je een levenlang bij. Of zij zelf iemand zal worden dat zou ze zo niet durven zeggen. Wel kan ze zich nog goed herinneren dat zij zelf zo’n juffrouw had. Iemand die heel stiekem ook heeft gezorgd voor een beetje inspiratie. Francisca zorgt er bijvoorbeeld namelijk net als haar vroegere juffrouw voor dat verhalen bij het voorlezen tot leven komen en er is altijd ruimte voor een spelletje aan het eind van de dag. Hoewel je natuurlijk nooit precies weet wat kinderen bij zal blijven, doet ze er in elk geval alles aan om te zorgen dat kinderen zich thuis voelen bij haar in de klas, als in een warm bad.